102. Tekasür Suresi
İşler Ve Kalpler Elin De Olan Rahman Ve Rahim Olan Allahın Adıyla
1- Çoklukla övünmek, sizi 'tutkuyla oyalayıp, kendinizden geçirdi.'
2- Öyle ki mezarlığa varana kadar.'
3- Hayır; ileride bileceksiniz.
4- Yine hayır; ileride bileceksiniz.
5- 6- Hayır; eğer siz kesin bir bilgiyle bilmiş olsaydınız, o çılgınca yanan ateşi de elbette görecektiniz.
7- Sonra onu, gerçekten yakîn gözüyle görmüş olacaksınız.
8- Sonra o gün, nimetten sorguya çekileceksiniz
Allah insanları dalmaya müsayit olan bir varlık olarak yaratmıştır insan bu yönüyle her dayim imtihan olmaktadır, ya kaybe den olur ya da kazanan ikisi de kendi tercihidir.
Alalah insanları fakirlikle yetimlikle yoksullukla imtihan eder önemli olanbu imtihanı ne şekil de nasıl karşıladıklarıdır.
İnsanlar birbirlerine küçük düşürmek ve aşağılamak için övünmeyi arcalık ederler bu övünme ise insanı kötü yere götürür, müstanileşir, kibirlenir ve zorba olur bu yön insanı sonu kötü olan bir yere cehenneme ulaştırır., ama malı bolsa onu fakire, yetime, yoksula, isteyene, dilelene vererek malını paylaşırsa o da onu Rabbe bir adım daha yaklaştırır.
Bu övünme sadece malla olmayıp insanların Allahın verdiği farklarla ortama zenginlik katmak yerine kendilerine üstün gelerek bunu bir ayrıcalık gibi görerek övünmeyi aracı yapmışlardır.
Türkler türk olmalarına üstün gelerek Kürtleri aşağılarlar Kürtler ise tam tersi Türkleri aşağılarlar. İsrail oğulları kendilerine gönderilen peygamberleriyle övünüp seçilmiş bir kavim olduklarını düşünürler ve bu övünmeyi mezara yani ölünceye kadar devam ettirirler kendileri peygamberlerinden bir söz işitip hayatlarını düzeltmek yerine bununla azıtıp sapıtıyorlar.
İnsanlar Allahın onlara verdikleriyle sevinip şükredecekleri yerde övünüp kendilerine üstün geliyorlar.
Ben daha güzelim, ben daha uzunum, yok ben daha akıllıyım diyerek kendilerini övüyorlar Oysa Allah bu övünmenin sonunu cehennemle uyarıyor.
RUM SURESİ
32-Kendi dinlerini fırkalara ayırmış ve kendileri de parça parça olmuşlardır; ki her grup kendi elindekiyle övünüp sevinç duymaktadır.
HADİD SURESİ
20-Bilin ki, dünya hayatı ancak bir oyun, 'tutkulu bir oyalama', bir süs, kendi aranızda bir övünme (konusu), mal ve çocuklarda bir 'çoğalma-tutkusu'dur. Bir yağmur örneği gibi; onun bitirdiği ekin ekicilerin hoşuna gitmiştir, sonra kuruyuverir, bir de bakarsın ki sapsarı kesilmiş, sonra o, bir çer-çöp oluvermiştir. Ahirette ise şiddetli bir azap; Allah'tan bir mağfiret ve bir hoşnutluk (rıza) vardır. Dünya hayatı, aldanış olan bir metadan başka bir şey değildir
Bize düşen ise bu aldatıcı olan hayata aldanmayıp Rabbin yolun da savaşarak Rabin razı olacağı bir hayat sürerek canımızı Onun yolunda verenler den oluruz inşallah.
İnsanın hayatı hep bir mücadele içerisinde kazanma ve kaybetme noktasındadır, bu mücadele Rabbe canını sununcaya kadardır. İnsan öldükten sonra dönüşü olmayan hatalarını düzeltme imkanı kalmamışe bedi bir hayata gözlerini açar.
Aslında insan hep kendini geçiştirdiği için ahiret (hesap) gününün hiç gelmeyeceğini zanneder, o gün insan kendi yaptıklarına binayen yalanlayacak bir durumu yoktur çünkü o gün Rableri kendilerinden gerçekten haberdardır. sonra ogün dünyada Rabbin ona verdiklreriyle hesap verecektir. İnsan ogün cehennemi son damlasına kadar hissedecektir ve insan o gün cenneti de tadacaktır
Yazan (Özge)
İşler Ve Kalpler Elin De Olan Rahman Ve Rahim Olan Allahın Adıyla
1- Çoklukla övünmek, sizi 'tutkuyla oyalayıp, kendinizden geçirdi.'
2- Öyle ki mezarlığa varana kadar.'
3- Hayır; ileride bileceksiniz.
4- Yine hayır; ileride bileceksiniz.
5- 6- Hayır; eğer siz kesin bir bilgiyle bilmiş olsaydınız, o çılgınca yanan ateşi de elbette görecektiniz.
7- Sonra onu, gerçekten yakîn gözüyle görmüş olacaksınız.
8- Sonra o gün, nimetten sorguya çekileceksiniz
Allah insanları dalmaya müsayit olan bir varlık olarak yaratmıştır insan bu yönüyle her dayim imtihan olmaktadır, ya kaybe den olur ya da kazanan ikisi de kendi tercihidir.
Alalah insanları fakirlikle yetimlikle yoksullukla imtihan eder önemli olanbu imtihanı ne şekil de nasıl karşıladıklarıdır.
İnsanlar birbirlerine küçük düşürmek ve aşağılamak için övünmeyi arcalık ederler bu övünme ise insanı kötü yere götürür, müstanileşir, kibirlenir ve zorba olur bu yön insanı sonu kötü olan bir yere cehenneme ulaştırır., ama malı bolsa onu fakire, yetime, yoksula, isteyene, dilelene vererek malını paylaşırsa o da onu Rabbe bir adım daha yaklaştırır.
Bu övünme sadece malla olmayıp insanların Allahın verdiği farklarla ortama zenginlik katmak yerine kendilerine üstün gelerek bunu bir ayrıcalık gibi görerek övünmeyi aracı yapmışlardır.
Türkler türk olmalarına üstün gelerek Kürtleri aşağılarlar Kürtler ise tam tersi Türkleri aşağılarlar. İsrail oğulları kendilerine gönderilen peygamberleriyle övünüp seçilmiş bir kavim olduklarını düşünürler ve bu övünmeyi mezara yani ölünceye kadar devam ettirirler kendileri peygamberlerinden bir söz işitip hayatlarını düzeltmek yerine bununla azıtıp sapıtıyorlar.
İnsanlar Allahın onlara verdikleriyle sevinip şükredecekleri yerde övünüp kendilerine üstün geliyorlar.
Ben daha güzelim, ben daha uzunum, yok ben daha akıllıyım diyerek kendilerini övüyorlar Oysa Allah bu övünmenin sonunu cehennemle uyarıyor.
RUM SURESİ
32-Kendi dinlerini fırkalara ayırmış ve kendileri de parça parça olmuşlardır; ki her grup kendi elindekiyle övünüp sevinç duymaktadır.
HADİD SURESİ
20-Bilin ki, dünya hayatı ancak bir oyun, 'tutkulu bir oyalama', bir süs, kendi aranızda bir övünme (konusu), mal ve çocuklarda bir 'çoğalma-tutkusu'dur. Bir yağmur örneği gibi; onun bitirdiği ekin ekicilerin hoşuna gitmiştir, sonra kuruyuverir, bir de bakarsın ki sapsarı kesilmiş, sonra o, bir çer-çöp oluvermiştir. Ahirette ise şiddetli bir azap; Allah'tan bir mağfiret ve bir hoşnutluk (rıza) vardır. Dünya hayatı, aldanış olan bir metadan başka bir şey değildir
Bize düşen ise bu aldatıcı olan hayata aldanmayıp Rabbin yolun da savaşarak Rabin razı olacağı bir hayat sürerek canımızı Onun yolunda verenler den oluruz inşallah.
İnsanın hayatı hep bir mücadele içerisinde kazanma ve kaybetme noktasındadır, bu mücadele Rabbe canını sununcaya kadardır. İnsan öldükten sonra dönüşü olmayan hatalarını düzeltme imkanı kalmamışe bedi bir hayata gözlerini açar.
Aslında insan hep kendini geçiştirdiği için ahiret (hesap) gününün hiç gelmeyeceğini zanneder, o gün insan kendi yaptıklarına binayen yalanlayacak bir durumu yoktur çünkü o gün Rableri kendilerinden gerçekten haberdardır. sonra ogün dünyada Rabbin ona verdiklreriyle hesap verecektir. İnsan ogün cehennemi son damlasına kadar hissedecektir ve insan o gün cenneti de tadacaktır
Yazan (Özge)